Maandag 29 augustus 2016     

Vanochtend eerst maar een mail sturen naar de bekenden; deze week heb ik twee avonden oudergesprekken en ik moet natuurlijk werken. Het is voor Bert wel fijn dat er dan bezoek komt, dus ben ik maar zo brutaal te vragen wie er een keer kan komen.

Eind van de ochtend breng ik Anne met de auto naar station Ede-Wageningen. Dat scheelt een keer overstappen, kan ze hier rechtstreeks de trein naar Schiphol nemen. Daarna rijd ik door naar Terborg, waar ik samen met Bert ga lunchen.

’s Middags met onze eigen bus naar het Slingelandziekenhuis, naar de polikliniek van Klimmendaal. Van de verzekering hebben we bericht gekregen dat hij voor vervoer naar therapieën de rolstoeltaxi kan nemen, met een begeleider. Als ik zelf rijd kan ik de kilometers, boven een bepaalde ‘drempel’ declareren; dat is wel goed geregeld zo!

De intake is bij Nanneke, die we nog kennen van de periode in januari. Zij is onder de indruk van de verdere achteruitgang. “Wij dachten allemaal dat je vanuit Utrecht door was gegaan naar de instelling in Arnhem en daar verder had gerevalideerd. Het was echt schrikken toen we doorkregen dat het allemaal anders is gelopen”.

Terwijl we bij Nanneke zitten komt Kitty binnenlopen, de fysiotherapeute. Leuk haar ook weer te zien, maar ook zij is duidelijk geschrokken. Inderdaad, dit had niemand verwacht in januari…. Ik weet nog hoe raar ik het vond dat Bert toen zo’n handentest moest doen. Die wordt nu weer gedaan, maar Bert kan nauwelijks een van de opdrachtjes volbrengen.

Nanneke gaat ons helpen met het bekijken welke hulpmiddelen en verdere aanpassingen thuis moeten worden geregeld. Er is bijvoorbeeld een manier waarop Bert zelf deuren kan openen en de televisie bedienen. Heel fijn dat we hierbij op weg worden geholpen!

’s Avonds heb ik startgesprekken; dit doen we sinds een paar jaar. Na de overdracht van alle gegevens door de collega’s van de kleutergroepen en de eerste kennismaking met de kinderen zelf, hebben nu alle ouders tien minuten om een beeld van hun kind te geven. Hoe ze dat doen, zegt al best veel; bij de een moet je de woorden er haast uittrekken, een ander heeft een complete PowerPointpresentatie gemaakt of samen met het kind een collage of ‘kunstwerk’ gemaakt. Zo hoor je niet alleen iets over de achtergrond, maar zie je ook in wat voor omgeving een kind opgroeit.