zondag 29 januari 2017
Toch nog alarmen vanochtend vroeg; de verpleegkundige van de nachtdienst bleef op een zeker moment maar op de kamer, omdat ze iedere keer dat ze bij de bewakingsmonitors zat weer werd ‘opgeroepen’.
De nachten zijn dus best zwaar; Bert slaapt soms gewoon door de alarmen heen, maar ik word er steeds wakker van. Bovendien zie ik voortdurend de verlichte cijfers van de apparatuur; dat knipperen geeft ook onrust. Helma heeft al aangeboden dat zij nog wel een keer een nacht hier wil slapen, zodat ik naar huis kan. Lijkt me heerlijk!
Een verpleegkundige heeft nog eens uitgelegd hoe Bert het apparaat overdag moet gebruiken; regelmatig een ‘hapje’ lucht nemen. Dat is belangrijk, anders loopt overdag het koolzuurniveau te hoog op en kan dat ’s nachts niet voldoende worden ‘uitgeblazen’. “Ik sluit u aan op een meter, dan kunt u zelf zien hoe het koolzuurniveau daalt als u een aantal keer lucht krijgt vanuit het apparaat”, zegt hij.
Nou… niet dus. Waarschijnlijk laat Bert de lucht grotendeels door de neus ontsnappen terwijl het de mond wordt ingeblazen. Met een klemmetje op de neus werkt het wel; dan zie je inderdaad het niveau bij iedere ademhaling lager worden.
Maar, om nu voortaan voortdurend met een klem op je neus te gaan zitten… Volgens de verpleger is dat een kwestie van oefenen, lukt het op den duur beter de lucht ‘vast’ te houden. “Anders moet u inderdaad af en toe een poosje ademen met de neusklem op, hoeft dat niet de hele dag”.
Dat het praten beter gaat, ligt volgens Bert ook aan de vochtige lucht. Bij de beademing ’s nachts gaat de lucht via een verwarmd potje met water; de lucht is dus iets vochtig. Eigenlijk wil Bert dat daarom ook bij het ‘dag-apparaat’, maar volgens de hoofdverpleegkundige van de avonddienst kan dat niet. Nu is dat niet de meest vriendelijke en behulpzame, dus willen we het nog eens met de dokter bespreken.
’s Avonds komt schoonzus Gisèle; zij heeft een voetzoolreflex-praktijk en heeft aangeboden ons allebei een ontspannende behandeling te geven. Ze heeft haar opvouwbare behandelstoel meegenomen en rustige muziek op de IPad. Met de verlichting wat zachter een heerlijk ontspannen sfeer; als een verpleegkundige binnenkomt om wat te drinken te brengen staat ze raar te kijken. Maar de ontspanning werkt zeker; we kunnen daarna allebei prima in slaap komen. Dit is toch wel het voordeel van de privacy van een eigen kamer!
