maandag 30 januari 2017
Afgelopen nacht ging het duidelijk beter, gelukkig! De relax-behandeling heeft misschien geholpen en de instellingen lijken dus nu wel goed. De artsen gaan vanmiddag overleggen en mogelijk kunnen we dan overmorgen of donderdag naar huis. Betekent dus nog een paar keer inval op school, woensdag was eigenlijk mijn werkdag deze week. “Ik regel de inval wel voor al je werkdagen; de invalster van vorige week kan deze week ook en dan is het voor iedereen het rustigst”, laar Marca weten. Wat blijft het toch enorm fijn dat zij, en Brunhilde natuurlijk, zo goed meedenkt en -helpt!
Tot nu toe zijn we steeds heel blij geweest met alle hulp en steun die we van iedereen krijgen. Heel veel familie, vrienden en bekenden, maar zeker ook de ‘beroepsmensen waarmee we te maken hebben gehad.
Tot nu toe, want de hoofdverpleegkundige die hier een aantal avonden is geweest, vind ik een heel naar mens! Kortaf, onvriendelijk en met een uitstraling of alles haar teveel is.
Van andere verpleegkundigen hadden we al begrepen dat sommigen overgeplaatst zijn van Arnhem naar Utrecht. Eerder zat het CTB op een locatie bij Het Dorp in Arnhem; daar is nu alleen nog een polikliniek voor controles, maar iedereen die ‘ingesteld’ moet worden wordt opgenomen in Ede of Utrecht. Uiteraard is het niet zo leuk als je werkplek zo’n stuk verhuist, maar deze hoofdverpleegkundige lijkt er daardoor geen zin meer in te hebben. Toen Bert gisteravond naar bed wilde, ging ik haar even opzoeken om dat door te geven. Zat ze met een patiënte in de gemeenschappelijk huiskamer te praten, een kromgegroeide mevrouw in een rolstoel. We hadden, bij het avondeten, al begrepen dat zij elkaar kenden uit Het Dorp. Prima om dan even een praatje te maken, maar een uur later zaten ze nog steeds te kletsen… Weinig sprake van te hoge werkdruk hier. Toen ik doorgaf dat Bert graag naar bed wilde kwam ze wel, maar pas een kwartier later…
Ook het gedoe met het waterpotje; volgens haar kan zo’n potje niet in combinatie met het apparaat voor overdag. “Straks op de rolstoel kan dat ook niet, dus u moet er maar aan wennen”, was haar reactie. Kan best, maar nu staat de machine nog op een apart tafeltje, waar zo’n potje aan gekoppeld kan worden. Omdat Bert echt denkt dat zijn stem daar beter van wordt, kan het toch gewoon gedaan worden. “Zou ik zeker doen”, zegt de dokter als hij op ronde langskomt en Bert het hem vraagt.
Prima, is dat geregeld; maar het geeft weer aan dat het meer onwil is dat dat eerder niet kon.
