Dag 37, zondag 4 mei: Konstanz – Egnach

Bert:

V Konstanz A Egnach A 25 km W zonnig, strak blauwe lucht, korte broeken weer O Op een camping net iets voorbij Egnach E zelf gekookt (Bruschetta en pasta) T 753 + 25 = 778 km

We zijn geheel langs de oevers van de Bodensee gelopen en hebben geen enkele klim gehad. In Zwitserland dus een geheel vlakke dag. Het is na een rust/vakantie dag weer even wennen. Ook omdat we eerst met de bus naar Konstanz zijn gegaan en daar de eerder gelopen route weer hebben opgepakt zijn we eigenlijk laat gestart met lopen. In ons hotel konden we niet eerder ontbijten dan 8.00 uur. Wel heerlijk om met een prachtig zonnetje te kamperen. Van een naast gelegen zaak hebben we twee stoelen en een tafel geleend zodat we heerlijk relaxed hebben kunnen eten. ’s Avonds heb ik Pa gebeld die vertelde dat tante Cor zaterdag om 14.00 uur was overleden. Het raakte me behoorlijk ofschoon ik wist dat het slecht ging met haar. Zij is eerder in de hemel dan wij in Rome.

Helma:

Met de bus naar het centrum van Konstanz; twee dagen eerder waren we daar tenslotte al, en zijn we teruggegaan naar dit voorstadje. Vanuit het centrum lopen we langs het meer en via een smalle strook bij het havengebied komen we Zwitserland binnen. We hebben Duitsland er nu dus echt op zitten!

Het is een mooie route; een mooi pad langs het meer. Ook nu heerlijk weer, dus we kunnen zelfs met korte broek lopen. Rond de tijd dat we zin hebben in koffie zijn we op het terrein van een psychiatrische instelling; dit is een openbaar wandelgebied. Er blijkt ook een soort café-restaurant te zijn, dus dat komt prima uit. Bert gaat koffie halen en pas bij het afrekenen realiseren we ons hoe we al aan de Euro zijn gewend; hier moeten we met Zwitserse Francs betalen en daar hadden we helemaal niet aan gedacht! Gelukkig accepteren ze wel Euro’s, maar we krijgen Zwitsers wisselgeld retour. De route volgt het meer en is helemaal vlak.

In Egnach gaan we kamperen: een nette camping en een leuk plekje tussen wat boompjes. Alles is nu volop uitgelopen en zo mooi zachtgroen! Er is een kiosk bij waar we wat kunnen drinken en wat spullen kunnen kopen om zelf te koken. En, heel handig: we kunnen hier gewoon met euro’s betalen. Dat is voor voorzieningen zo dicht bij de grens natuurlijk ook veel praktischer.

Vlakbij onze tent staat een stapel tuinstoelen en wat tafeltjes. Ze staan aan de achterkant van een gebouwtje dat waarschijnlijk in de zomer als extra café met terras wordt gebruikt, dus we nemen de vrijheid ze nu te lenen. Bert maakt spaghetti en bruschetta. Heerlijk, lekker zitten op stoelen en eten aan tafel; we blijven nog helemaal in vakantiestemming hier.

Bert belt naar zijn ouders en krijgt te horen dat tante Cor zaterdag is overleden. We wisten al een tijd dat het slecht met haar ging, daarom waren we voor vertrek nog bij haar geweest. Maar dit is toch wel schrikken; Bert is er erg emotioneel onder.