Dag 7, vrijdag 4 april: Bad Münstereiffel – Altenahr

Bert:

V Bad Münstereiffel A Altenahr A 22 km W in begin nog zonnig maar later iets bewolkt maar nog wel steeds droog O in een zeer luxe jeugdherberg E   T 121,5 + 22 = 143,5 km
Ik ben zeer onder de indruk van deze jeugdherberg. Alles is er, handdoeken, bed opgemaakt, een “bistro” met beperkt eten maar wel met warme hapjes, bier, wijn e.d. Toen ik ging vragen of ze een centrifuge hadden kon ik alle was in een mand doen en werd alles voor ons gewassen en gedroogd. Alles is weer schoon. De kamer is erg klein maar wel met alles er op en er aan. Wat mij betreft beter dan een hotel. Vandaag hebben we inclusief de eerste dag 7 dagen gelopen. We zijn nu 141,5 km van de route verder en hebben inclusief dubbel lopen bij Kall 145 km gelopen. Ik denk dat we daar de eerste week tevreden over kunnen zijn. Ik voel me er goed bij. (Ik ben dus nog wel met “het halen” bezig).

Helma:

Droog, een prima ontbijt en een mooi pad door het bos. Dit is zo’n dag dat je letterlijk de zon weer ziet schijnen. Na een stukje lopen door het bos is er opeens een baan zonlicht die tussen de bomen door komt. Een prachtig plaatje! Dit zijn toch wel speciale momenten; gewoon ’s morgens heerlijk buiten lopen en prachtige plekjes voor je alleen hebben. Want andere mensen komen we eigenlijk helemaal niet tegen.

De route is mooi: wel regelmatig blubberpaden en klauteren over boomstammen, maar ook erg mooie uitzichten. Er is hier in de bossen veel omgewaaid en/of gezaagd; door het wegslepen daarvan dus al die baggerpaden. Sommige stukken gaan flink omhoog, maar alles bij elkaar is het een mooie route en het weer is ook erg lekker. Langs de paden kun je zien dat er wilde zwijnen gewroet hebben. Bert hoopt er een paar echt tegen te komen, maar ik hoop dat echt niet: reeën prima, maar een groep wilde zwijnen (hebben die in deze tijd geen kleintjes?) lijkt me niks. Het is fris, maar wel de hele tijd droog. Op een mooi uitzichtplekje staat zelfs een soort bankje waar we onze broodjes opeten.

Na ruim 20 kilometer zijn we in Altenahr: een aaneenschakeling van hotels, restaurants en winkeltjes met veel (bejaarde) toeristen. De bordjes die naar de jeugdherberg wijzen voeren ons een heel eind buiten het plaatsje. Deze keer niet bergop (gelukkig) maar een slingerend pad langs het riviertje (de Ahr).

Deze jeugdherberg is echt heel mooi: een groot vrijstaand gebouw met sportvelden ervoor, binnen een moderne, kleurrijke uitstraling. Er is een “bistro” waar je hapjes en drankjes van de kaart kunt bestellen en onze kamer is 2-persoons en heeft zelfs handdoeken, shampoo, snoepjes op de hoofdkussens en een heerlijke douche. Na het douchen en omkleden willen we wat spullen wassen, maar de ruimte die we hebben om spul te laten drogen is hier wel klein. Bert gaat daarom vragen of er wellicht een centrifuge of wasdroger is. De receptioniste biedt aan dat we de was aan haar geven; dan krijgen we het later allemaal gedroogd en wel terug! Dat is natuurlijk helemaal super! De vieze spullen dus in een paar zakken en afleveren.

Er staat beneden een computer, maar die blijkt niet te werken. Van de receptioniste mag ik haar computer wel even gebruiken. Als het niet te lang duurt mag ik onze mail wel bekijken en een stukje schrijven. Leuk, de reacties op het stukje vanuit Aken lezen en even melden dat alles goed gaat.

Dan krijgen we de was terug; als we de spullen opvouwen merken we dat alles nog helemaal vuil is. Jammer, maar ook komisch: de receptioniste heeft alles waarschijnlijk rechtstreeks in de droger gedaan, terwijl wij dachten dat ze het ook eerst zou wassen! We laten het maar zo, dan morgen maar wassen. De kleren zijn op deze manier immers wel “gelucht”.

Omdat we halfpension hebben geboekt kunnen we ook mee-eten in een grote eetzaal: schnitzel met een aardappelgerecht en een prima saladebuffet; custardpudding toe. Hier geen schoolklassen, maar een aantal groepen die hier voor het weekend overnachten. Wel fijn dus dat de vorige jeugdherberg voor ons geboekt had, want het zit ’s avonds behoorlijk vol hier.

De bistro hier is ook leuk: eigenlijk een soort kantine waar je wat te drinken kunt krijgen en waar we aan de tafeltjes kunnen zitten kaarten.

En zo hebben we de eerste week erop zitten; mij is het meegevallen. Het lopen ben ik ’s middags nog weleens zat, maar de voeten en de rest houden zich goed. Verder is het weer best goed geweest: zo vroeg in het jaar is het natuurlijk nog fris, maar echt veel regen tijdens het lopen hebben we nog niet gehad. Het fijnste blijft elke dag als je een overnachtingsplek hebt gevonden; dat is, behalve in Kall, geen probleem geweest. En natuurlijk heb ik genoten van de soms leuke uitzichten, plekken, vriendelijke mensen en alle afwisseling. Het vrij zijn van de gewone thuis-bezigheden, tijd die je hebt voor elkaar en lekker bijna steeds uit eten. De tocht vordert goed: we hebben meer kilometers gelopen dan in de planning zat, en daar is Bert best tevreden mee. Bert heeft trouwens deze week veel meer last van de psoriasis gekregen: meer felle plekken en jeuk. Volgens mij komt dat, in elk geval voor een deel, door de verandering: spanning, stress, die eruit komt. Zelf maakt hij zich er wel zorgen over. Hopen dat het snel beter wordt.