Woensdag 1 februari 2017

Als ik in het ziekenhuis kom is de rolstoel weg; die hebben ze vanochtend opgehaald, morgen wordt hij hier weer afgeleverd en kunnen we naar huis. Het slapen is vannacht gelukkig goed gegaan.

Betekent dus wel dat Bert vandaag de hele dag op bed moet blijven. De afgelopen dagen konden we af en toe naar de gemeenschappelijke huiskamer, het restaurant of de koffiecorner. Zo’n dag op de kamer is wat saai, maar er komt gelukkig wel weer bezoek. En elke dag is er het moment dat de post wordt afgeleverd, nog steeds heel veel kaarten. Zo bijzonder wie dan een kaart sturen; ook mensen die niet rechtstreeks onze mails ontvangen, maar via-via.

Van het team van Buurtzorg heb ik begrepen dat er een aantal mensen willen komen om naar de uitleg te luisteren. Is voor hen natuurlijk ook nieuw en een beetje ‘spannend’.

Uiteraard ook voor de vrijwilligers die komen als ik niet thuis ben; die zullen we ook moeten uitleggen hoe het werkt en wat je moet doen als er een alarmpiepje afgaat.

De dokter heeft aangegeven dat Bert niet alleen kan zijn; als er iets misgaat, het apparaat zou het niet meer doen, dan is dat een probleem.

De afgelopen maanden is Bert vrijwel nooit alleen geweest, maar bijvoorbeeld weleens alleen naar de therapie gegaan, met de taxi. Dat is nu geen optie meer, weer een stukje ‘zelfstandigheid’ minder….