Maandag 6 juni  2016

’s Ochtends ga ik eerst bellen met Monnereau; de administratie is doordeweeks bereikbaar en ik wil het hebben over afgelopen zaterdag. Volgens de administratie heb ik de taxirit niet doorgegeven. Volgens mij wel, maar het blijft mijn woord tegen dat van de telefoniste. Zij geeft wel aan dat er iets mis is gegaan met het doorschakelen; ik had inderdaad iemand van Monnereau aan de lijn moeten krijgen.

In ieder geval geef ik nu aan dat de komende weken elke zaterdagochtend en zondagavond een rit moet worden ingepland en vraag om een bevestiging per mail. Ik krijg ook een mailadres waarmee ik, ook in het weekend, iemand kan bereiken als het toch nog misgaat. Hoop ik nooit nodig te hebben!

De periode van 6 weken waarvoor een behandelplan was gemaakt is voorbij, dus vanmiddag weer groot overleg met alle betrokkenen. Voor sommigen is het moeilijk concrete doelen te noemen; de achteruitgang is nog steeds niet gestopt, dus wat is er door therapie nog te verbeteren? De ergotherapeute, Suzan, geeft wel aan dat er tijd moet zijn voor het afstellen en oefenen met de nieuwe ‘eigen’ rolstoel als die komt. Ook wil zij nog zoeken naar hulpmiddelen voor de hand. Ook de psychologe en maatschappelijk werkster hebben nog doelen, om te helpen met de verwerking en de thuiskomst. Er wordt een nieuwe periode van 6 weken vastgesteld; daarna, op 21 juli volgt dan het ontslag, zo is nu het plan. Dan zal er dus nog wel een opvangadres voor een paar weken of maanden gezocht moeten worden, want op die datum is het thuis natuurlijk nog niet aangepast.

Weer thuis zie ik een mailtje van Bonne; hij komt zaterdag even om de schuttingplannen met Bert te bespreken.