Maandag 2 januari 2017

Om twee uur moeten we bij het UMC Utrecht zijn; daar is een afdeling van het Centrum voor Thuisbeademing, CTB. We vertrekken ruim op tijd, dan hebben we daar straks tijd om eerst wat te eten.

De ingang van het UMC zit in feite op de eerste verdieping; vanuit de parkeergarage loop je via een loopbrug naar de ingang. Met de auto is er een soort oprit naar een aantal parkeerplaatsen voor de ingang. Deze zijn voor taxi’s en mindervaliden, en verder een aantal plaatsen waar je even mag staan om mensen af te zetten. Omdat de bus niet in de garage past rijd ik naar boven; helaas zijn alle gehandicaptenplekken bezet. Is natuurlijk eigenbelang, maar ik snap echt niet waarom er niet een paar plekjes zijn voor auto’s die niet in de garage kunnen staan.

Nu moeten we dus weer naar het parkeerterrein voor ‘hogere’ auto’s, een stuk verderop. Dan een stuk door de parkeergarage lopen, waar we met de lift omhoog kunnen. Helaas, deze lift is defect…. Ik herinner me dat er halverwege de loopbrug ook een lift is. Die hebben we vorig jaar weleens gebruikt bij een wandelingetje rondom het ziekenhuis. Dus onder de loopbrug door, een weg oversteken en dan komen we bij deze lift. Maar wat is die, met deze grote rolstoel, klein! Het lukt maar net er samen in te komen. “Stel je voor dat je met een gebroken been in deze lift moet, dat lukt nooit”, zegt Bert. Inderdaad, als iemand zijn been helemaal naar voren steekt in een rolstoel past dat niet.

Na een lunch in het ‘personeelsrestaurant’ beneden, naar de longfunctie-afdeling. Hier worden wat testjes gedaan en wordt er bloed afgenomen om waardes te bepalen. Vervolgens hebben we het intakegesprek met de longarts.

Hij is heel duidelijk; de niveaus van zuurstof en koolzuur in het bloed zijn goed, dus de longen functioneren prima. Maar door de zwakte van de ademhalingsspieren kan Bert niet diep inademen. “In de slaap verslappen de spieren nog meer; ik verwacht dan ook dat er ’s nachts niet goed wordt geademd. Dan wordt u in feite iedere keer even wakker, om dieper te ademen. Net als bij mensen met slaapapneu zorgt dat ervoor dat u overdag heel moe bent.”, aldus de dokter. Daar hadden we inderdaad al rekening mee gehouden, dit is in feite een bevestiging.

Om er zeker van te zijn zal er over een poosje een nachtelijke meting worden gedaan. Dat kan gewoon thuis; er komt dan iemand van het CTB een apparaat brengen en uitleggen hoe ik dat moet aansluiten. “Zodra dat is gebeurd krijg ik de uitslag en neem ik contact met u op. Dan kunnen we overleggen wat de vervolgstappen zijn”.

Inderdaad, waarschijnlijk weer een stap terug…. Maar goed te weten dat er in ieder geval iets aan te doen is.